اثر ضد تکثیر و آپوپتوز پردنیزولون بر رده سلولی K562(لوسمی میلوئید مزمن)

مقدمه: امروزه شیوع روزافزون انواع بدخیمی‌ها، اهمیت درمان این بیماری را افزایش داده است. لوسمی، سرطان بافت­های خون­ساز بدن است که از سلول­های پیش­ساز گلبول‌های قرمز و سفید خون برگرفته می شود. پردنیزولون از خانواده گلوکوکورتیکوئیدها با اثر ضدتوموری و آپوپتوزی مدنظر خیلی از پژوهشگران قرار گرفته است. هدف: بررسی اثر پردنیزولون بر سلول­های  بدخیم خونی رده K562. مواد و روش­ها: در این مطالعه تجربی نخست سلول­های رده K562 کشت داده شدند. سپس، با استفاده از غلظت­های گوناگون پردنیزولون ویژگی ضدتوموری دارو بر سلول‌های K562 پس از 72 ساعت، با روش MTT سنجیده شد. در پایان برای مطالعه­ی آپوپتوز از الکتروفورز DNA و رنگ­آمیزی Hoechst (33342) استفاده شد. واکاوی داده‌ها با نرم­افزار SPSS و آزمون آماری ANOVA انجام شد (05/0> P). نتایج: در این مطالعه ویژگی ضد سرطانی پردنیزولون بر رده سلولی K562 پذیرفته شد. همچنین، نتایج نشان داد پردنیزولون در سنجش با گروه کنترل، تکاپوی سلول‌کشی دارد که در غلظت 100 میکرومول در 72 ساعت بیشترین میزان آن بود. بررسی‌های آماری حاکی از آن است که این دارو به­طور مؤثر و معنی­داری توان مهار لوسمی رده K562 را داراست (05/0>P). نتیجه­گیری: آثار ضد توموری پردنیزولون در پیشگیری و درمان لوسمی میلوئیدی مزمن مؤثر است. پیشنهاد می‌شود مطالعات بیشتری بر تأثیر این دارو در الگو­های حیوانی، حتی انسان، انجام شود.